Vanmorgen tijdig opgestaan. Want er is onderweg naar Banff veel te zien. Halverwege de camping en Radium Hot Springs komen we weer bij het schitterende uitkijkpunt. Nu heb ik de video gebruikt om wat vast te leggen.
.
Eerst maken we nog een klein rondje door Radium HS. Chique plaats. Het lijkt of hier alleen welgestelden wonen. Vervolgens zijn we via de Hw 93 het Kootanay Nat. Park ingereden. Meteen worden we al verrast door een schitterende kloof, waar deze weg doorheen loopt. De Sinclair Canyon. Net daarna komen we bij Olive Lake. Een ondiep meertje, verschrikkelijk helder. De boomstammen zie je op de bodem liggen. Het heeft een bron onder water. Je ziet ook regelmatig belletjes boven komen.
We gaan verder en vrijwel meteen zien we een bruine beer, die lekker in de berm ligt te eten van de gele paardebloemen. Ligt; af en toe staat de beer op en ploft bij het volgende hapje neer.
.
Een stuk verder gaat de Hw 93 weer omlaag en rijden we even parallel aan de Kootanay River. Hier lassen we een koffiepauze in. Lekker warm; zonnetje bakte goed. De Kootanay River stroomt hier verschrikkelijk snel. Of het moet komen omdat er de afgelopen dagen veel regen is gevallen.
.
In het daarop volgende gedeelte hebben we genoeg wildlive gezien. Zoveel, dat we er niet alle keren voor gestopt zijn. Een drietal herten, twee moose (eland), een groot hert (of rendier) met een machtig gewei, een zwarte beer en tot slot nog een hert. Opvallend is, dat de dieren zich niets van het verkeer aantrekken. Het verkeer is er gewoon. Punt uit. Behalve de twee elanden; die stonden te drinken bij een pool. Zij waren redelijk schuw. En verdwenen bij het minste of geringste geluid.
In het daarop volgende gedeelte hebben we genoeg wildlive gezien. Zoveel, dat we er niet alle keren voor gestopt zijn. Een drietal herten, twee moose (eland), een groot hert (of rendier) met een machtig gewei, een zwarte beer en tot slot nog een hert. Opvallend is, dat de dieren zich niets van het verkeer aantrekken. Het verkeer is er gewoon. Punt uit. Behalve de twee elanden; die stonden te drinken bij een pool. Zij waren redelijk schuw. En verdwenen bij het minste of geringste geluid.
.
We rijden nu door een gebied, dat in 2003 geteisterd is door een blikseminslag en daarna een grote bosbrand. Hierbij werd 170 km² bos verwoest. De restanten –kale rechtopstaande stammen- laten een lugubere indruk achter.
We rijden nu door een gebied, dat in 2003 geteisterd is door een blikseminslag en daarna een grote bosbrand. Hierbij werd 170 km² bos verwoest. De restanten –kale rechtopstaande stammen- laten een lugubere indruk achter.
We hebben ook nog de Paint Pots bezocht. Een wandelpad van 1,5 km brengt ons bij een bron, waaruit water opwelt. Dat water is rijk aan ijzersulfaat, dat zich daarna geleidelijk afzet en een okerachtige kleur achterlaat op de grond. Deze stof werd vroeger door de Indianen als kleurstof voor beschilderingen gebruikt.
Onze volgende stop is bij Marble Canyon (niet te verwarren met onze 2e camping). Deze Canyon is ruim 60 meter uitgesleten. Het water slingert, kronkelt kolkt in de diepte.
De Hw 93 eindigt tussen Lake Louise en Banff. Wij zijn niet via de Hw 1 naar Banff gereden, maar hebben over het viaduct de Hw 1A gevolgd. Deze is veel aantrekkelijker en rustiger. Bovendien heb je hier kans om meer wildlive te zien. Wij hadden pech.
We zijn neergestreken op Two Jack (main) Campground in het Banff National Park. Het barst hier van de muggen. We gaan pas naar buiten als het moet.
Vandaag 199 km gereden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten